Het zwerversproject.

Hola amigos!

Over een maand is mijn reis alweer voorbij. Ik heb hier erg dubbele gevoelens over. Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien, want ik mis iedereen wel erg. Ook kan ik niet wachten om weer lekker Nederlands te eten, lekker bruin brood!
Aan de andere kant wil ik hier helemaal niet weg. Het voelt hier ook wel alsof ik hier woon. En het idee om afscheid te nemen van de kinderen van mijn project, daar wil ik nog helemaal niet aan denken.

Ook zal ik de donderdagavonden missen bij het zwerversproject. Het is een vaste avond geworden voor mij om daar heen te gaan, want ik vind het een geweldig project! De daklozen zijn erg dankbaar met het brood en de warme melk die ze krijgen. (En dan zeur ik dat ik bruin brood wil!)
De afgelopen week is het hier 's nachts erg koud geweest, maar het schijnt normaal te zijn voor deze tijd van het jaar. De huizen zijn niet goed geisoleerd, dus ook ik had het erg koud. Daardoor dacht ik aan de daklozen voor wie het nog veel erger moet zijn.
Donderdagmiddag ben ik met megen dekens, mutsen en handschoenen gaan kopen. Eerst zijn we naar de supermarkt gegaan om te kijken wat ze daar hadden. Met de directeur had ik weer een afspraak gemaakt dat ik 10% korting zou krijgen. Toch vond ik de dekens evengoed nog te duur, ong. 20 euro, en ze hadden er maar zes.
Daarna zijn we op de markt gaan kijken. We kwamen bij een kraampje met mutsen. Hier heb ik 10 mutsen gekocht. Het gezicht van de jongen zal ik niet meer vergeten, zo blij dat hij in een keer al zijn mutsen kwijt was!
Vervolgens kwamen we bij een kraampje met dekens. Hier heb ik 10 grote dekens gekocht die erg warm zijn en waar wel drie personen onder kunnen liggen. (Voor mezelf heb ik er ook een gekocht, want het zijn echt heerlijke dekens!)
Ook heb ik 10 kleinere gekocht voor de mensen die alleen zijn. Verder nog 10 paar handschoenen. Van te voren had ik nog 30 pakken kleurpotloden en 30 kleurboeken gekocht om uit te delen aan de kinderen.
Bij elkaar heeft dit 210 euro gekocht. Ik kan dus echt veel kopen van het geld dat ik heb ingezameld.
Met veel gedoe zijn Megen en ik met alle spullen bij een tuktuk terecht gekomen met de hulp van 2 mannen. De spullen hebben we in mijn kamer gezet. 's Avonds is Megen me samen met een huisgenootje komen ophalen.
Aangekomen bij het project, was de Koreaan me weer erg dankbaar.
Na het maken van de broodjes zijn we onder begeleiding van de politie weer op pad gegaan.
De eerste deken heb ik gegeven aan de zwerver van Fleur, natuurlijk was hij weer erg dankbaar.
Vervolgens kwamen we bij de vier jongens die lijm snuiven, die vorige week ook al had gezien. Ze zaten ergens op de grond en konden niet wachten om een deken te krijgen. Ik heb gezegt dat ze moesten gaan zitten en niet om me heen moesten gaan staan. Ook zei ik dat ze twee grote kregen, maar dat ze die moeten delen omdat ze heel groot zijn. Een van de jongens wilde dat niet en hield de deken voor zichzelf. Ik heb een tijdje geprobeerd uit te leggen dat hij het moet delen (zie foto waar ik met mn vinger naar de deken wijs). Toch lukte het me niet, dus ik heb die andere jongen voor de zekerheid nog een kleinere gegeven. Ook kregen ze een muts.
Vervolgens hebben we nog wat dekens uitgedeeld aan de daklozen die we onderweg tegenkwamen. Ook kwamen we in een opvangtehuis voor daklozen, waarvan ik niet wist dat het bestond. Maar het was iemand die heel veel handschoenen had gedoneerd dus die hebben we daar uitgedeeld. Het was een groot gebouw met enorm veel daklozen en het stonk er enorm. Het is erg om te zien dat er zoveel daklozen zijn!
Uiteindelijk kwamen we weer bij het daklozen hotel, waar de mensen 2q (20 cent) moeten betalen om te overnachten. De naam hotel is het niet waard, maar ik denk dat het veiliger is dan dat ze op straat overnachten.
Dat ik hier aan kwam, renden de mensen echt naar me toe om een deken te krijgen. En dit was moeilijk, want ik had niet genoeg voor iedereen, want er waren er veel. Het is moeilijk om te beslissen wie er wel een moet krijgen en wie niet, dus ik heb het maar gegeven aan wie ik dacht dat het echt het meest nodig had. Ik had een babydeken en wat ik heel goed vond, was dat de mensen die deken aan een vrouw hebben gegeven die een klein baby'tje heeft. Daarna kwam de vrouw me haar kindje laten zien met de deken eromheen. Dit was echt zo een mooi moment, en dat vond iedereen die deze avond mee hielp. (zie foto)
Ik liep nog langs een kamertje waar ik naar binnen ben gegaan omdat ik wist dat daar veel kinderen waren en ik wilde de kleurspullen daar uitdelen. Het was een klein kamertje waar heel veel mensen sliepen. Onder allemaal spullen lagen drie kindertjes te slapen. Ik heb een kleurboek voor ze neergelegd voor als ze wakker zouden worden. Ook was er een oudere man die wel graag een kleurboek wilde. Hier moest ik wel om lachen en hij ook, maar natuurlijk heb ik het wel gegeven.
Het was een erg indrukwekkende, maar geweldige avond. Ik heb er nog lang over gepraat met de meiden die ook mee waren.

Ik heb nog een aantal kleurboeken over, maar ik zorg gewoon dat ik er altijd een paar bij me heb die ik kan uitdelen aan de kinderen die ik tegenkom op de straat of in het park.

Behalve het zwerversproject heb ik natuurlijk nog mijn eigen project waar ik het fijn vind om te werken. Deze week heb ik helaas twee dagen niet kunnen werken omdat ik ziek was. Waarschijnlijk door de kou en misschien dat de kindertjes me hebben aangestoken. Maar ik voel me steeds beter en dit weekend blijf ik weer lekker in Antigua.
Wel heb ik deze week nog vier keer gesalsadanst!
Gisteren heb ik wat gegeten met de meiden van mn project, want Ane is vandaag weer vertrokken naar Noorwegen. Vorige week zondag had ik een afscheidslunch met Erwin, hij is verder gaan reizen.

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor jullie financiele bijdrage! Zonder dat had ik al deze projecten niet kunnen steunen.
Ook bedankt voor de reacties die jullie nog steeds plaatsen, ik vind het echt erg leuk om te ontvangen!

Ik hou jullie weer op de hoogte!

Liefs, Romy